طراحی شهری عمودی، مفاهیم و الزامات تحقق آن در کلان‌شهر تهران

نخستین هدف این مقاله بررسی محتوا و پیشینه رویکرد طراحی شهری عمودی به عنوان نظریه جدید طراحی شهری است که در راستای حل مشکلات شهری ناشی از کمبود ¬زمین بوجود آمد. علاوه¬بر این بررسی شرایط شهر تهران به عنوان کلان¬شهری در حوزه جنوب غرب آسیا، برای تحقق اهداف رویکرد فوق و تحلیل محتوای متون تخصصی و بررسی تحلیلی¬– ارزیابانه رویکردها و جنبش¬های مطرح در توسعه شهری عمودی، به منظور استخراج پیشینه طرح این رویکرد از دیگر اهداف این نوشتار است. بر طبق یافته¬های این نوشتار، رویکردهایی همچون منظر عمودی، آسمان-خراش¬های پایدار، شهرسازی اکولوژیک و طراحی اکولوژیک، ریشه-های شکل¬گیری رویکرد طراحی شهری عمودی است. همچنین دو مقوله پایداری اکولوژیک و توسعه عمودی برای استفاده از حداکثر فضای آسمان از موضوعات اصلی و محوری این رویکرد است. در ادامه، ویژگی¬های کلان¬شهر تهران به لحاظ شرایط زمین و رشد عمودی با استناد به پیشنهادات طرح جامع مورد مداقه قرار گرفته و در انتها با رویکرد مشکل محور و نظریه زمینه¬ای در پژوهش¬های کیفی، الگویی برای چگونگی مواجهه با این موضوع در قالب ارائه پیشنهاداتی در باب نحوه بکارگیری پهنه¬های کلان شهر تهران مطرح شده است.